جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده اساس شریعت، احکام تعیین‌شده از سوی شارع اسلام است، که فقها عمل به آن را عامل سعادت دنیوی و اخروی می‌دانند. اما در برداشتی دیگر با عنوان طریقت و تصوف، غیر از عمل به شریعت، اعمالی ریاضت‌گونه در جهت رسیدن به باطن امور الزامی است، که این امر مخالفت متشرعین را برانگیخت. از این‌رو طریقت سعی در نزدیکی با شریعت را داشت ولی موفقیتش چشم‌گیر نبود. اما وفور علما و مدارس اسلامی، کثرت تألیف و تصنیف، رواج مجادلات مذهبی، گسترش کلام اشعری و حیات امام محمد غزالی، قرن پنجم هجری را برای صوفیه نسبت به دوره‌های پیشین متمایز کرده است. در حالی‌که هر یک از گروه‌های دینی جامعه‌ی اسلامی سعی در اثبات برتری و کنار زدن رقیبان خود بودند، طریقت صوفیه بیشترین سود را از این آشفته‌بازار نصیب خویش کرد. اهل طریقت فارغ از درگیری‌های مذهبی و سیاسی به انسجام تشکیلات سازمانی خود و گسترش خانقاه‌ها پرداختند، و از جانب دیگر با تألیفات متعدد و نقد خویش، بیش از گذشته اعمال خود را به اهل‌شریعت نزدیک کردند و حتی در مواردی از آن‌ها پیشی جستند. در نتیجه‌ی آن مخالفت‌ها علیه تصوف کم‌رنگ شد و حتی بسیاری از عالمان متشرع یا به طریقت پیوستند و یا آن را تأیید می‌کردند. با پیوستن غزالی به این گروه مشروعیت تصوف تکمیل شد، و به ثبات نسبی در جوار شریعت دست یافت. اوضاع اجتماعی- اقتصادی، حمایت حاکمان از صوفیه، و رکود بازار فلسفه و علوم عقلی، به موفقیت تصوف افزود، به گونه‌ای که پس از قرن پنجم به صورت مدرسه‌ای تعلیم داده شد، و با تشکیل طریقت‌های مختلف، و نفوذ در ادبیات و اخلاقیات جامعه، در میان شیعه و سنی و حتی غیرمسلمانان گسترش یافت. در این تحقیق سعی شده عوامل و ضرورت‌های پیوند طریقت با شریعت در قرن پنجم هجری، با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و روش توصیفی – تحلیلی پاسخ داده شود.کلید واژه‌ها: اسلام، طریقت، تصوف، شریعت، علما، غزالی، مشروعیت.

چکیده ندارد.

علم النفس یکی از مهم‌ترین مباحث فلسفی در میان اندیشه‌های فلسفی فیلسوفان اسلامی محسوب می‌شود. این پایان نامه، با بررسی جایگاه نفس در نظام فکری و فلسفی بابا افضل و بیان جامع حقیقت و ماهیت نفس در فلسفه کاشانی به نتایج ذیل منتهی شده است:افضل الدین در ارائه مباحث فلسفی رویکردی اشراقی دارد، اما محور مباحث فلسفه‌ی آگاهی- محور وی، «نفس» به عنوان موجودی نورانی است. لذا وی موجودات را در تقسیم اولیه به «موجودات نفسانی و غیر آن»، یا به موجودات «نفسانی و طبیعی» ویا به «بود و یافت» تقسیم می‌کند.از این رو آگاهی و ادراک نفس تا مرحله نیل به حقیقت از اهم مباحث فلسفی وی به شمار می‌رود؛ تا جائی که وی مراتب کمال نفس را منطبق با مراتب علم و آگاهی دانسته و به تبع مراحل ‌ی سیر و سلوک آئینی و عرفانی، مراتب و مدارج کمال نفس را طی مراحل هفتگانه عقلانی برمی‌شمرد و افق درخشانی را برای سعادت و تکامل نفس ترسیم می‌کند، مسیری که نفس با طی آن به مدارج کمال، تکامل و سعادت صعود می‌کند، از دیدگاه کاشانی آن‌چه در طی این مسیر نقشی اساسی دارد میزان آگاهی و خودآگاهی نفس است، به گونه‌ای که با وصول به هر مرتبه بر میزان آگاهی و خودآگاهی نفس افزوده می‌شود تا به مرتبه عقلانی -که از دیدگاه وی اتحاد عقل و عاقل و معقول است- ختم گردد.

چکیده:تکامل معنوى، تقرّب به خدا و حیات جاویدان اخروى، عالى‏ترین هدف انسان است. انسانی که خواهان قرب خداوند است باید مراحلی را پشت سر بگذارد و به دنبال کسب رضایت خدای متعال باشد. رضایت از زندگی و آنچه خداوند برای انسان تقدیر نموده است نه تنها اجر اخروی دارد بلکه باعث رسیدن به آرامش و موفقیت در زندگی فردی و اجتماعی است. این پایان‌نامه با موضوع«بررسی جایگاه و اثرات مقام رضا با تاکید برآموزه های امام علی علیه السلام» با هدف آگاهی بیشتر برای دستیابی به مقام رضا تألیف گردیده است تا مفهوم و جایگاه و اثراتی که مقام رضا دارد برای خواننده تبیین شود.در این مجموعه سعی شده است از قرآن،روایات معصومین علیهم صلوات الله اجمعین وبخصوص آموزه های امام علی علیه السلام استفاده شود. در این راستا به سوال هایی از قبیل: آیا راضی بودن با تدبیر و تلاش سازگار است؟ آیا رضا داشتن با دعا کردن منافات ندارد؟ پاسخ داده شده است. همچنین عوامل رضایت و نارضایتی و راه های افزایش رضامندی و کاهش نارضایتی برای حصول به مقام رضا بررسی شده است. در طی این تحقیق نتیجه این شد که هر چه توحید افعالی صحیح و کاملتر باشد، رضایت از زندگی بیشتر است. تمام نارضایتی انسان ناشی ازعدم شناخت او به خدا و کم اعتمادیش به حکمت و علم و قدرت خدای حکیم است.

چکیده ما در این مقاله به بحث عقل ، تقسیمات آن ، انواع تعقل و معرفت از دیدگاه دو فیلسوف اسلامی به نامهای فارابی و ابن رشد خواهیم پرداخت و نقاط مشترک و نقاط تمایز آنها را در مورد عقل و معرفت بیان خواهیم کرد و هم چنین بیان خواهیم کرد که منظور این فیلسوفان از بحث عقل چیست ، آیا منظور از عقل ، عقل انسانی است که قوه ی مدرک کلیات است یا عقل و عقول مفارق از عقل انسانی است؟ و همچنین بیان خواهیم کرد که دیدگاههای آنها در مورد معرفت متفاوت است و اینکه معرفت را امری بشری می دانند یا امری الهی می دانند؟نتایج تحقیق بدین ترتیب است کههر دو فیلسوف عقل را هم به معنای انسانی قبول دارند و هم به معنای عقول مفارق ولی تقسیمات و بیان آنها در مورد عقل تا حدودی متفاوت است . و در مورد معرفت ابن رشد معرفت را امری بشری می داند که انسان کسب می کند ولی فارابی معرفت را هم امری بشری می داند و هم امری الهی و موهبتی الهی می داند. از آنجا که فلسفه ی ابن رشد کاملاً ارسطویی است و شارح آثار ارسطو می باشد و فلسفه فارابی تلفیقی از آراء ارسطو و افلوطین می باشد و فارابی سعی کرده است که نظرات ارسطو و افلوطین را با هم جمع کند. لذا در فصل اول کاملاً به نظرات ارسطو و در فصل دوم به نظرات افلوطین و در فصل سوم به نظرات فارابی و در فصل چهارم به نظرات ابن رشد و در فصل پنجم به مقایسه نظرات فارابی و ابن رشد درباره عقل پرداخته شده است. فارابی و ابن رشد عقل را وسیله ی دست یابی انسان به سعادت می دانند به طوری که انسان با عقل عملی به سعادت دنیوی و با عقل نظری به سعادت اخروی می رسد و جاویدان می ماند.

بحث علم به محسوسات یکی از مباحث مهمی است که می‌توان آن را از دو جنبه مورد بررسی قرار داد: 1ـ جنبه هستی شناسانه 2ـ جنبه معرفت شناسانه.جنبه هستی‌شناختی قضیه شامل بحثهائی از این قبیل است که آیا ادراک حسّی امری مجرّد است یا مادّی و یا بحث از اینکه آیا ادراک حسّی تغییرپذیر است یا تغییرپذیر نیست؟ و بحثهائی از این قبیل.جنبه معرفت‌شناختی هم شامل بحثهائی است که یکی از مهمترین مسائل آن، این سوال است که آیا ادراک حسّی، معرفتی حضوری است یا معرفتی حصولی؟ در صورت حصولی بودن آیا مفید تصدیق است یا مفید تصوّر؟ ارزش معرفتی ادراکات حسّی چقدر است؟ و بحثهائی از این قبیل.در نوشتار حاضر حقیقت ادراک حسی از بعد هستی شناسانه و آن هم تنها از جهت حضوری یا حصولی بودن و با رویکرد دیدگاه شیخ اشراق و ملاصدرا، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در مقدمه این پژوهش طرح کلّی رساله ترسیم شده است.سپس مطالبی عنوان میشود که از جمله آنها می‌توان به این نکات اشاره کرد: تاریخچه بحث «علم و ادراک حسّی»، تعریف علم، کاربردهای مختلف علم، نسبتبین علم و ادراک، مراحل ادراک، تقسیم علم به حصولی و حضوری، خطاناپذیری علم حضوری، اشکالات نقضی بر خطاناپذیری علم حضوری و اقسام علم حضوری.در فصل دوم حقیقت ادراک حسی از منظر شیخ اشراق مورد توجه و بررسی قرار می گیرد و بیان میشود که قبل از شیخ اشراق، دو نظریه عمده در باب کیفیت ابصار وجود داشت. گروهی قائل به انطباع صور اشیاء در چشم و سپس رسیدن آن به حسّ مشترک و بعد از آن مشاهده بوسیله نفس ناطقه بودند و گروهی دیگر قائل به خروج نور از چشم به شکل مخروطی که رأس آن در چشم و قاعده آن در روی شیء مرئی است. شیخ اشراق هر دو نظریه را باطل دانسته، و نظریه ثالثی را ارائه کرده است. به نظر او، مدرِک واقعی در ابصار، ذات نوری نفس انسانی است که چون نور است دارای هویت ادراکی می‌باشد و مقابله شرط ابصار است، نه اینکه خود چشم، مدرک باشد. و در لحظه ابصار، نفس، ذات موجود مادّی خارجی را به علم حضوری ادراک می‌کند.شیخ برای اثبات مدعای خود دلیل مستقیم نیاورده است، بلکه تنها با مردود دانستن دو نظری? خروج شعاع و انطباع، نتیجه می‌گیرد که ابصار به اشراق حضوری می‌باشد. همچنان که بیان خواهد شد حصر عقلی‌ای بین این سه نظریه وجود ندارد. لذا این روش استدلال برای اثبات مدعای او کافی نیست، و از طرفی نیز، غیر از این، استدلالِ دیگری هم ارائه نداده، پس می-توان گفت مدّعای او بدون دلیل است.جناب آقای عسکری سلیمانی با ذکر دو دلیل تلاش نموده اند که حرف شیخ اشراق را به کرسی نشانده و حضوری بودن ادراکات حسّی را نتیجه بگیرند. لکن ما هر دو دلیل ایشان را مخدوش دانسته ایم.فصل سوم به بررسی حقیقت ادراک حسی از منظر ملاصدرا اختصاص خواهد داشت. در این فصل بیان می شود که صدرالمتألهین معتقد است تأثیر اشیاء خارجی در حواس ما فقط سرآغاز ادراک است نه خود ادراک، اگرچه حواس ما در ادراک دخالت دارد، ولی پس از حصول صورتهای محسوس در مغز، نفس، با به کار گرفتن توجه و التفات، از آن پدیده‌ی مادی پدیده-ای غیر مادّی به نام ادراک و شناخت می‌سازد. یعنی پس از توجه به داده حواس، با خلاقیت خود از روی آن، ماهیت عین خارجی را بازسازی می‌کند.نفس مُظهِر صور جزئیه محسوسه است و این صور علمیّه وجودات مثالیه انشائیه هستند که نفس آنها را در عالم مثال اصغر صقع ذات خویش که خیال متصل است انشاء می‌کند و به واسطه آن به محسوسات خارجی علم پیدا می‌کند.ملاصدرا اشکالات متعددی را بر نظریه سهروردی وارد می‌کند از جمله اینکه: صورت خارجی منطبع در ماده نمی‌تواند معلوم بالذات نفس قرار گیرد، زیرا حقیقت علم، به معنی حضور معلوم نزد عالم می‌باشد که تنها به امور مجرد تعلق می‌گیرد، خواه مجرد تامعقلی باشد یا مجرّد مثالی. و اجسام مادّی اصلاً شأنیت حضور ادراکی ندارند.به عقیده وی آنچه در خارج موجود است پیش نفس حاضر نیست بلکه نفس با صورت آن موجود و با مفهوم و ماهیت آن ارتباط دارد نه با واقعیت آن، و جسم مادی خارجی، «معلوم بالعرض» می‌باشد.

1 –پایان نامه آقای مصطفی جعفری در زمینه بررسی زیارت از بعد عرفانی که در آن در خصوص دیدگاه های عرفای اسلامی واهتمام آنان بر زیارت اشاره کرد که به مسئله آداب زیارت از دیدگاه محققان حکما در خصوص مکان های مقدس ومکانیسم وتاثیر وتاثر زائر ومزور گفتگو کرده است ودر پایان به شبهات وهابیان بر زیارت پاسخ داده است –دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات بهمن 13902 –اقتضائات نفس ورویکرد زیارت نگارنده خانم خدیجه هاشمی - 1388 :در این نوشتار به بیان زیارت وباز یافتن هویت وجودی خویش ونیز سیراب گشتن از زلال حضور محبوب وزیارت واقعی وحقیقی وخلوت گزیدن وانس گرفتن با سرچشمه رحمت ومحبت الهی حول 3 محور مفهوم شناسی زیارت ،رابطه بین نفس وزیارت وبررسی نقطه اوج تجلی این رابطه در زیارت بحث می شود-کتابخانه تخصصی حج وزیارت3 –نقش زیارت ودعا در بهداشت روانی وتعالی روح :دکتر سید کامران علوی –هما کاظمی - 1387:هدف این مقاله توجه به آموزه های دینی به خصوص زیارت ودعا در اماکن مقدس از لحاظ حفظ بهداشت روانی ودرمان اختلال رفتاری افراد به خصوص در میان غربیان(مسیحی)بحث وبررسی صورت می گیرد چون از نظر رولنشناسی انسان با زیارت ودعا بیشتر احساس امنیت روانی می کند وبیشتر به خالق خود احساس نزدیکی می کند-کتابخانه تخصصی حج وزیارت4 –زیارت ونیایش ترجمان نیاز به معنا در حیات انسانی :دکتر مجتبی عطار زاده عضو هیئت علمی دانشگاه الهیات ومعارف اسلامی اصفهان - 1383:دراین مقاله ونوشتار ارزش واعتبار زیارت را به طور دقیق وموشکافانه مورد بررسی قرار گرفته است ودر مواردی زیارت را هم پای بسیاری از عبادات مانند جهاد وشهادت به حساب آورده است ودر فضای پر تنش امروزی زائر در پی یافتن معنای وجودی خویش است ودر این تحقیق مقایسه ای بین جوامع مذهبی با غیر مذهبی از جهت میزان اختلالات روانی به خصوص اضطراب وافسردگی به عمل آمده است

تدبیر و تربیت الهی، همراه محبت و رحمت اوست و همه مخلوقات و موجودات جهان در گستردگی وسعه او قرار دارند، شناخت رحمت خدا و فضل و احسان حضرت حق به انسان بصیرت و بینش شگرفی می‌دهدو زندگی او را با تحول و دگرگونی همراه می‌سازد. این پروژهبا عنوان«بررسی مصادیق رحمت در سوره الرحمن»با روش توصیفی-تحلیلی و با تکیه بر رویکرد اسنادی وکتب تفسیری مورد بررسی قرارگرفته است، سوره الرحمن بیانگر نعمت‌های مادی اعم از نعمت‌های بزرگ خلقت،تعلیم و تربیت،حساب و میزان و وسائل رفاهی انسان و غذاهای روحی و جسمی و نعمت‌های اخروی شامل باغ‌ها،چشمه‌ها،میوه‌ها،همسران زیبا و باوفاوانواع لباسها می‌باشد و اشاره کوتاهی نیز به دوزخ و سرنوشت مجرمان شده است و چون هشداری برای انسانها می باشد،به عنوان رحمت معرفی شده است.

پایان نامه حاضر پژوهشی در حوزه روش شناسی فلسفه تعلیم و تربیت است که با کاوش در منابع حکمت اسلامی، به ویژه حکمت متعالیه، سعی در ارائه روش شناسی متفاوت نسبت به روش شناسی های متداول در علوم تربیتی موجود ارائه نماید. اصلی ترین موضوعات تمرکز این پژوهش دیدگاه اختصاصی متالهان به علم است که خود باعث ارائه روش شناسی متفاوت شده است.

اسماعیلیه دومین شعبه پرجمعیت شیعه بعد از اثنی عشری است. این شعبه پس از وفات امام جعفر صادق (ع) در سال 148 هجری قمری، قائل به امامت اسماعیل فرزند بزرگتر امام شدند و از دیگر شیعیان جدا گشتند و برای براندازی حکومت عباسیان کوشیدند و در قرن‌های سوم تا هفتم هجری قمری پیروان بسیاری یافتند، ازآن جمله در ایران دست به تبلیغات مخفیانه زدند و کسان و گروه‌هایی به آنان پیوستند. در واقع اسماعیلیه نام عمومی تمام فرقه هایی شدکه بعد از امام جعفر صادق(ع) به امامت فرزندش اسماعیل یا نوه ایشان محمدبن اسماعیل اعتقادداشتند و گاه با نام های گوناگونی چون باطنیه،تعلیمیه،سبعیه،حشیشیه،ملاحده، قرامطه و نزاریه خوانده شد.این مذهب توسط داعیان و رجالی در ایران گسترده شد. 1- رجال ایرانی اسماعیلی چه کسانی بودند؟ 2- به کدام طبقه اجتماعی تعلق داشتند؟ 3- از چه زمینه های فکری و مذهبی برخوردار بودند؟ 4- چگونه و در کدام مناطق دعوت اسماعیلیه را گسترش دادند؟ سوالات این پایان نامه گردید و هدف های تحقیق را نیز مشخص کرد. این کار با استفاده از روش تحقیق تاریخی (توصیفی ـ تحلیلی) کوشش کرده است تا به پرسش‌های فوق پاسخ دهد.